Thursday, January 28, 2010
ਪੰਜਾਬ
ਸੱਚੀ ਗੱਲ ਹੈ ਪੰਜਾਬ ‘ਚ ਦਾਰੂ ਸ਼ਸਤੀ ਤੇ ਮਹਿੰਗਾ ਆਟਾ
.......ਇਕ ਬੰਦਾ ਕਮਾਉਣ ਵਾਲਾ ਤੇ ਸਾਰੇ ਟੱਬਰ ਦਾ ਮੁੰਹ ਪਾਟਾ।।
ਪੰਜਾਬੀ ਕਿਤਾਬਾ ਵਾਲੀ ਦੁਕਾਨ ਸ਼ਹਿਰ ‘ਚ ਇਕ ਦੋ
ਤੇ ਮਾ ਬੋਲੀ ਦੇ ‘ਰਾਖੇ’ ਗਾਇਕ ਕਈ ਸੋ...
.....
..ਜੈਜੀ,ਮਿਕਾ,ਪੂਜਾ ਸੁਨਣ ਵਾਲੇ ਬਹੁਤ ਨੇ ..
.ਪਾਸ਼, ਉਦਾਸੀ ਨੂੰ ਜਾਨਦਾ ਕੋਈ ਨਹੀ।
..ਰਵੀਦਾਸੀ,ਜੱਟ ,ਮਹਜਬੀ,ਪੰਡਤ ਨਾਲ ਭਰਿਆ ਪੰਜਾਬ ਪਿਆ ...
.....ਏਕ ਨੂਰ ਚੋ ਉਪਜੇ ਕੁਦਰਤ ਦੇ ਬੰਦੇ ਦੇਖੇ ਕਦੇ ਨਹੀ
Photos 1 & 2 - rupinder gill(rufangill.blogspot.com)
Thursday, January 21, 2010
ਢੋਲ ਵਾਲਾ ਗੁਸਲਖਾਨਾ-
ਢੋਲ ਵਾਲਾ ਗੁਸਲਖਾਨਾ-
ਮੈਨੂੰ ਮੇਰੇ ਬਾਹਰਲੇ ਮੁਲਕ ਵਸਦਿਆਂ ਯਾਰ ਬੇਲੀਆਂ ਦੀਆਂ ਫੋਟੋਮਾਂ ਦੇਖਣ ਦੀ ਆਦਤ ਐ, ਪਿੱਛੇ ਜੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਦਸਵੀਂ ਤੱਕ ਪੜੇ ਧਨੌਲੇ ਵਾਲੇ ਭੁਪਿੰਦਰ ਗਿੱਲ ਦੇ ਕਨੇਡਾ ਚ ਨਵੇਂ ਲਏ
ਘਰ ਦੀਆਂਤਸਵੀਰਾਂ ਦੇਖੀਆਂ ਚਿੱਤ ਬਾਗੋ ਬਾਗ ਹੋ ਗਿਆ, ਜਿਵੇਂ ਫਿਲਮਾਂ ਚ ਹੁੰਦੇ ਆ ਹੂ ਬਹੂ ਓਹੀ ਘਰ,
ਓਥੋਂ ਮੇਰੇ ਸਾਡੇ ਪਿੰਡ ਵਾਲੇ ਮਿਸਤਰੀ ਬਾਬਾ ਬਖਤੌਰੇ ਦੀ ਗੱਲ ਯਾਦ ਆ ਗਈ| ਬਖਤੌਰਾ ਬਾਬਾ ਮੇਰੇ ਦਾਦੇ ਦਾ ਚੰਗਾ ਬੇਲੀ ਸੀ, ਦਾਦੇ ਨੇ 1961 ਚ ਹਵੇਲੀ ਪਾਉਣ ਦੀ ਜਿੰਮੇਵਾਰੀ ਬਾਬੇ ਨੂੰ ਦਿੱਤੀ| ਕਹਿੰਦੇ ਕੰਮ ਲੱਗ ਭੱਗ ਪੂਰਾ ਹੋ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ,ਇੱਕ ਗੁਸਲਖਾਨਾ ਤੇ ਰਸੋਈ ਰਹਿ ਗੇ| ਚਾਰੇ ਕੰਧਾਂ ਕੱਢ ਕੇ, ਛੱਤ ਤੇ ਬਾਲਿਆਂ ਤੇ ਟਾਇਲਾਂ ਰੱਖਣ ਲਈ (ਉਹ ਵੇਲਿਆਂ ਚ ਸੀਮਿੰਟ ਯਾਂ ਲੈਂਟਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਸੀ,) ਗੁਸਲਖਾਨੇ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਡੀਜਲ ਵਾਲਾ ਢੋਲ ਰੱਖ ਲਿਆ ਜਿਸਤੇ ਖੜੇ ਹੋ ਕੇ ਛੱਤ ਤੇ ਟਾਇਲਾਂ ਚਿਣੀਆਂ ਗਈਆਂ , ਛੱਤ ਪੂਰੀ ਹੋ ਗਈ ਗੁਸਲਖਾਨਾ ਬਾਣ ਗਿਆ, ਯੱਭ ਇਹ ਪੇ ਗਿਆ ਕਿ ਗੁਸਲਖਾਨੇ ਦਾ ਬਾਰ ਛੋਟਾ ਰਹਿ ਗਿਆ ਢੋਲ ਬਾਹਰ ਨਾ ਨਿੱਕਲੇ, ਸਦਕੇ ਪਿੰਡ ਵਾਲੇ ਮਿਸਤਰੀਆਂ ਦੇ ਸਿਆਣੇ ਆਪਣੀ ਆਪਣੀ ਸਲਾਹ ਦੇਣ ਲੱਗ ਪਏ ,
ਸਦਾਗਰ ਡਰੈਵਰ ਕਹਿੰਦਾ ਕੰਧ ਢਾਹ ਕੇ ਬਾਰ ਵੱਡਾ ਕਰ ਲੋ, ਜੋਰਾ ਮੈਂਬਰ ਆਖੇ ਛੱਤ ਧੇੜ ਲੋ ਹਾਰ ਕੇ ਬਖਤੌਰੇ ਬਾਬੇ ਨੇ ਸਲਾਹ ਦਿੱਤੀ ਕਹਿੰਦਾ ਜਗਹ ਬਥੇਰੀ ਆ ਇਹਨੂੰ ਇੱਕ ਖੂੰਜੇ ਚ ਪਿਆ ਰਹਿਣ ਦੇਓ ਇਹ ਦੇ ਤੇ ਈ ਸਾਬਣ ਤੇਲ ਰੱਖ ਲਿਆ ਕਰੋ| ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਸਲਾਹ ਜਚ ਗੀ ਤੇ ਮੇਰੇ ਯਾਦ ਆ ਕਿ ਬਾਬਾ ਗਾਂਧਾ ਸਿੰਘ ਸਕੂਲ ਪੜਦਿਆਂ ਮੈਂ ਦਸਵੀਂ ਤੱਕ ਢੋਲ ਵਾਲੇ ਗੁਸਲਖਾਨੇ ਚੋਂ ਈ ਈਸ਼ਨਾਨੇ ਸੋਧ ਕੇ ਜਾਂਦਾ ਰਿਹਾਂ| ਭਾਵੇਂ ਬਾਅਦ ਚੋਂ ਮਗਰਲੇ ਪਾਸੇ ਤੂੜੀ ਵਾਲੀ ਸਬਾਤ ਤੇ ਪਸ਼ੂਆਂ ਵਾਲਾ ਵਰਂਡਾ ਢਾਹ ਕੇ ਓਥੇ ਸ਼ਹਿਰੀ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ ਘਰ ਪਾਇਆ ਗਿਆ ਮਤਲਬ ਡਰਾਇੰਗ ਰੂਮ ਬੈੱਡ ਰੂਮ ਆਦਿ ਤੇ ਢੋਲ ਵੱਢ ਕੇ ਕੱਢਿਆ ਗਿਆ ਪਰ ਉਹ ਅਜੇ ਵੀ ਢੋਲ ਵਾਲਾ ਗੁਸਲਖਾਨਾ ਈ ਵੱਜਦਾ|
ਮੇਰੇ ਸਾਰੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਭੂਆ ਮਾਸੀਆਂ ਮਾਮੇ ਸਭ ਲਈ “ਢੋਲ ਵਾਲਾ ਗੁਸਲਖਾਨਾ” ਸਾਡੇ ਘਰੇ ਇੱਕ ਆਮ ਸ਼ਬਦ ਆ| ਨਵੀ ਕੋਠੀ ਤਾਂ ਪਾ ਲਈ ਪਰ ਨਾਂ ਤਾਂ ਸਾਡੇ ਡਰਾਇੰਗ ਰੂਮ ਰੱਖਣ ਲਈਸੋਫੇ ਸੀ, ਨਾਂ ਬੈੱਡ ਸੀ ਨਾ ਡਾਈਨਿੰਗ ਟੇਬਲ ਵਗੈਰਾ ਤੇ ਹੁਣ ਲੌਬੀ ਆ ਕਿ ਗੈਸਟ ਰੂਮ ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਦਾਦੀ ਦੇ ਬੁਣੇ ਵੇ ਮੰਜੇ ਈ ਪਏ ਆ ਵੱਡੇ ਪਾਵਿਆਂ ਵਾਲੇ| ਪਿੱਛੇ ਜੇ ਬਾਬਾ ਬਖਤੌਰਾ ਨਵੀਂ ਪਾਈ ਕੋਠੀ ਦੇਖਣ ਆ ਗਿਆ ਮੈਂ ਵੀ ਪਿੰਡ ਗਿਆ ਵਾ ਸੀ , ਬਾਬੇ ਨੇ ਨਰੀਖਣ ਕੀਤਾ ਤੇ ਸਿੱਟਾ ਕੱਢ ਮਾਰਿਆ ਕਹਿੰਦਾ ਗੱਲ ਬਾਤ ਪੇਸ਼ ਨੀ ਹੋਈ, ਕਹਿੰਦਾ ਆਪਾਂ ਇਹਦੇ ਤੇ ਚੁਬਾਰੇ ਪਾਉਣੇ ਆਂ ਮੈਨੂੰ ਮਿਣਤੀ ਲੈਣ ਦੇ ਜਾਹ ਮੇਰਾ ਝੋਲੇ ਚੋਂ ਫੀਤਾ ਕੱਢ ਕੇ ਲਿਆ ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਝੋਲਾ ਕਿੱਥੇ ਆ ਬਾਬਾ ਉਹ ਦੇ ਮੂੰਹੋਂ ਸਭਾਵਿਕ ਈ ਨਿੱਕਲ ਗਿਆ ” ਢੋਲ ਵਾਲੇ ਗੁਸਲਖਾਨੇ ਦੇ ਬਾਹਰ ਕਿੱਲੇ ਤੇ” ਮੈਂ ਦੰਦੀਆਂ ਕੱਢਦਾ ਫੀਤਾ ਲੈਣ ਤੁਰ ਪਿਆ
|
Premjit Singh
ਮੈਨੂੰ ਮੇਰੇ ਬਾਹਰਲੇ ਮੁਲਕ ਵਸਦਿਆਂ ਯਾਰ ਬੇਲੀਆਂ ਦੀਆਂ ਫੋਟੋਮਾਂ ਦੇਖਣ ਦੀ ਆਦਤ ਐ, ਪਿੱਛੇ ਜੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਦਸਵੀਂ ਤੱਕ ਪੜੇ ਧਨੌਲੇ ਵਾਲੇ ਭੁਪਿੰਦਰ ਗਿੱਲ ਦੇ ਕਨੇਡਾ ਚ ਨਵੇਂ ਲਏ
ਘਰ ਦੀਆਂਤਸਵੀਰਾਂ ਦੇਖੀਆਂ ਚਿੱਤ ਬਾਗੋ ਬਾਗ ਹੋ ਗਿਆ, ਜਿਵੇਂ ਫਿਲਮਾਂ ਚ ਹੁੰਦੇ ਆ ਹੂ ਬਹੂ ਓਹੀ ਘਰ,
ਓਥੋਂ ਮੇਰੇ ਸਾਡੇ ਪਿੰਡ ਵਾਲੇ ਮਿਸਤਰੀ ਬਾਬਾ ਬਖਤੌਰੇ ਦੀ ਗੱਲ ਯਾਦ ਆ ਗਈ| ਬਖਤੌਰਾ ਬਾਬਾ ਮੇਰੇ ਦਾਦੇ ਦਾ ਚੰਗਾ ਬੇਲੀ ਸੀ, ਦਾਦੇ ਨੇ 1961 ਚ ਹਵੇਲੀ ਪਾਉਣ ਦੀ ਜਿੰਮੇਵਾਰੀ ਬਾਬੇ ਨੂੰ ਦਿੱਤੀ| ਕਹਿੰਦੇ ਕੰਮ ਲੱਗ ਭੱਗ ਪੂਰਾ ਹੋ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ,ਇੱਕ ਗੁਸਲਖਾਨਾ ਤੇ ਰਸੋਈ ਰਹਿ ਗੇ| ਚਾਰੇ ਕੰਧਾਂ ਕੱਢ ਕੇ, ਛੱਤ ਤੇ ਬਾਲਿਆਂ ਤੇ ਟਾਇਲਾਂ ਰੱਖਣ ਲਈ (ਉਹ ਵੇਲਿਆਂ ਚ ਸੀਮਿੰਟ ਯਾਂ ਲੈਂਟਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਸੀ,) ਗੁਸਲਖਾਨੇ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਡੀਜਲ ਵਾਲਾ ਢੋਲ ਰੱਖ ਲਿਆ ਜਿਸਤੇ ਖੜੇ ਹੋ ਕੇ ਛੱਤ ਤੇ ਟਾਇਲਾਂ ਚਿਣੀਆਂ ਗਈਆਂ , ਛੱਤ ਪੂਰੀ ਹੋ ਗਈ ਗੁਸਲਖਾਨਾ ਬਾਣ ਗਿਆ, ਯੱਭ ਇਹ ਪੇ ਗਿਆ ਕਿ ਗੁਸਲਖਾਨੇ ਦਾ ਬਾਰ ਛੋਟਾ ਰਹਿ ਗਿਆ ਢੋਲ ਬਾਹਰ ਨਾ ਨਿੱਕਲੇ, ਸਦਕੇ ਪਿੰਡ ਵਾਲੇ ਮਿਸਤਰੀਆਂ ਦੇ ਸਿਆਣੇ ਆਪਣੀ ਆਪਣੀ ਸਲਾਹ ਦੇਣ ਲੱਗ ਪਏ ,
ਸਦਾਗਰ ਡਰੈਵਰ ਕਹਿੰਦਾ ਕੰਧ ਢਾਹ ਕੇ ਬਾਰ ਵੱਡਾ ਕਰ ਲੋ, ਜੋਰਾ ਮੈਂਬਰ ਆਖੇ ਛੱਤ ਧੇੜ ਲੋ ਹਾਰ ਕੇ ਬਖਤੌਰੇ ਬਾਬੇ ਨੇ ਸਲਾਹ ਦਿੱਤੀ ਕਹਿੰਦਾ ਜਗਹ ਬਥੇਰੀ ਆ ਇਹਨੂੰ ਇੱਕ ਖੂੰਜੇ ਚ ਪਿਆ ਰਹਿਣ ਦੇਓ ਇਹ ਦੇ ਤੇ ਈ ਸਾਬਣ ਤੇਲ ਰੱਖ ਲਿਆ ਕਰੋ| ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਸਲਾਹ ਜਚ ਗੀ ਤੇ ਮੇਰੇ ਯਾਦ ਆ ਕਿ ਬਾਬਾ ਗਾਂਧਾ ਸਿੰਘ ਸਕੂਲ ਪੜਦਿਆਂ ਮੈਂ ਦਸਵੀਂ ਤੱਕ ਢੋਲ ਵਾਲੇ ਗੁਸਲਖਾਨੇ ਚੋਂ ਈ ਈਸ਼ਨਾਨੇ ਸੋਧ ਕੇ ਜਾਂਦਾ ਰਿਹਾਂ| ਭਾਵੇਂ ਬਾਅਦ ਚੋਂ ਮਗਰਲੇ ਪਾਸੇ ਤੂੜੀ ਵਾਲੀ ਸਬਾਤ ਤੇ ਪਸ਼ੂਆਂ ਵਾਲਾ ਵਰਂਡਾ ਢਾਹ ਕੇ ਓਥੇ ਸ਼ਹਿਰੀ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ ਘਰ ਪਾਇਆ ਗਿਆ ਮਤਲਬ ਡਰਾਇੰਗ ਰੂਮ ਬੈੱਡ ਰੂਮ ਆਦਿ ਤੇ ਢੋਲ ਵੱਢ ਕੇ ਕੱਢਿਆ ਗਿਆ ਪਰ ਉਹ ਅਜੇ ਵੀ ਢੋਲ ਵਾਲਾ ਗੁਸਲਖਾਨਾ ਈ ਵੱਜਦਾ|
ਮੇਰੇ ਸਾਰੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਭੂਆ ਮਾਸੀਆਂ ਮਾਮੇ ਸਭ ਲਈ “ਢੋਲ ਵਾਲਾ ਗੁਸਲਖਾਨਾ” ਸਾਡੇ ਘਰੇ ਇੱਕ ਆਮ ਸ਼ਬਦ ਆ| ਨਵੀ ਕੋਠੀ ਤਾਂ ਪਾ ਲਈ ਪਰ ਨਾਂ ਤਾਂ ਸਾਡੇ ਡਰਾਇੰਗ ਰੂਮ ਰੱਖਣ ਲਈਸੋਫੇ ਸੀ, ਨਾਂ ਬੈੱਡ ਸੀ ਨਾ ਡਾਈਨਿੰਗ ਟੇਬਲ ਵਗੈਰਾ ਤੇ ਹੁਣ ਲੌਬੀ ਆ ਕਿ ਗੈਸਟ ਰੂਮ ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਦਾਦੀ ਦੇ ਬੁਣੇ ਵੇ ਮੰਜੇ ਈ ਪਏ ਆ ਵੱਡੇ ਪਾਵਿਆਂ ਵਾਲੇ| ਪਿੱਛੇ ਜੇ ਬਾਬਾ ਬਖਤੌਰਾ ਨਵੀਂ ਪਾਈ ਕੋਠੀ ਦੇਖਣ ਆ ਗਿਆ ਮੈਂ ਵੀ ਪਿੰਡ ਗਿਆ ਵਾ ਸੀ , ਬਾਬੇ ਨੇ ਨਰੀਖਣ ਕੀਤਾ ਤੇ ਸਿੱਟਾ ਕੱਢ ਮਾਰਿਆ ਕਹਿੰਦਾ ਗੱਲ ਬਾਤ ਪੇਸ਼ ਨੀ ਹੋਈ, ਕਹਿੰਦਾ ਆਪਾਂ ਇਹਦੇ ਤੇ ਚੁਬਾਰੇ ਪਾਉਣੇ ਆਂ ਮੈਨੂੰ ਮਿਣਤੀ ਲੈਣ ਦੇ ਜਾਹ ਮੇਰਾ ਝੋਲੇ ਚੋਂ ਫੀਤਾ ਕੱਢ ਕੇ ਲਿਆ ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਝੋਲਾ ਕਿੱਥੇ ਆ ਬਾਬਾ ਉਹ ਦੇ ਮੂੰਹੋਂ ਸਭਾਵਿਕ ਈ ਨਿੱਕਲ ਗਿਆ ” ਢੋਲ ਵਾਲੇ ਗੁਸਲਖਾਨੇ ਦੇ ਬਾਹਰ ਕਿੱਲੇ ਤੇ” ਮੈਂ ਦੰਦੀਆਂ ਕੱਢਦਾ ਫੀਤਾ ਲੈਣ ਤੁਰ ਪਿਆ
|
Premjit Singh
Thursday, January 14, 2010
ਇਸ ਲੋਹੜੀ ਨੂੰ ਸਹੀ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਹੈਪੀ ਬਣਾਈਏ।
ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਵਿਚ ਆ ਕੇ ਵੀ ਅਸੀ ਦਿਲੋ ਦੇਸੀ ਹੀ ਹਾ।
ਲੋਹੜੀ ਮਨਾਈ ਜਾਦੀ ਹੈ ਵੀਕਐਨਡ ਤੇ, ਵਧਾਈ ਈ ਮੇਲ ਹੰਦੀ ਹੈ।ਮੁੰਗਫਲੀ ਦੋ-ਦੋ ਪਾੳਡ ਦੇ ਪੈਕਟ ਵਿਚ ਨੌ ਨੇਮ ਕੰਪਨੀ ਵੱਲੋ ਅਮਰੀਕਾ ਤੋ ਮੰਗਵਾਈ ਜਾਦੀ ਹੈ, ਰਿਉੜੀ ਰੋਹਤਕ ਜਾ ਫਿਰ ਭਾਰਤ ਦੇ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਹਿਸੇ ਤੋ ਆਉਦੀ ਹੈ, ਪਾਥੀਆਂ ਦੀ ਥਾ ਗੈਸ ਸ਼ਟੇਸਨ ਤੋ ਲੋਗ(ਲੱਕੜ) ਖਰੀਦੇ ਜਾਦੇ ਹਾ ।ਘਰ ਦੇ ਪਿਛਲੇ ਵਿਹੜੇ (ਬੈਕ ਯਾੜ) ਲੋਹੜੀ ਚਾਈਨਾ ਦੇ ਬਣੇ ਲਾਈਟਰ ਨਾਲ ਹੀ ਬਾਲਦੇ ਹਾ।ਲੋਹੜੀ ਮਣਾਈ ਵੀ ਸਿਰਫ ਮੁੰਡਿਆ ਦੀ ਹੀ ਜਾਦੀ ਹੈ, ਅਸੀ ਅੱਕਲੋ ਵੀ ਦੇਸੀ ਹੀ ਹਾ।
ਲੋਹੜੀ,ਮੁੰਗਫਲੀ,ਰਿਉੜੀ,ਪਾਥੀ,ਲੱਕੜੀ ਸਭ ਸਬਦ ਇਸਤਰੀ ਲਿੰਗ ਹਨ,ਪਰ ਪੂਰੀ ਇਸ ਲੋਹੜੀ ‘ਚ ਇਸਤਰੀ ਨੂੰ ਦੂਰ ਕਿਉ ਰੱਖਿਆ ਜਾਦਾ ਹੈ।“ਜਿਸ ਜੰਮੇ ਰਾਜਨ “ ਵਾਲੀ ਨੂੰ ਮੰਦੇ ਬੋਲਾ ਨਾਲ ਇਸ ਲੋਹੜੀ ਤੋ ਦੂਰ ਰੱਖਦੇ ਹਾ।ਕੁਦਰਤ ਸਭ ਦੀ ਸ਼ਾਝੀ ਮੰਨੀ ਜਾਦੀ , ਪਰ ਨਿੰਮ ਦੇ ਪੱਤੇ ਵੀ ਮੁੰਡਿਆ ਵਾਲਿਆ ਦੇ ਘਰ ਦੇ ਦਰਵਾਜਿਆ ਦਾ ਹੀ ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਬਣਦੇ ਹਨ।ਦੇਸ਼ ਬਦਲ ਗਿਆ , ਸਰਕਾਰਾ ਵੀ ਬਦਲ ਗਈਆਂ , ਪਰ ਲੋਹੜੀ ਉਹੀ ਹੈ
ਲੱਕੜ ਦੇ ਮੁੱਢ ਸਭ ਬਾਲਦੇ ਹਨ, ਲੋਹੜੀ ਦਾ ਮੁੱਢ ਬੱਣਨ ਵਾਲੀਆਂ ਦੋ ਭੈਣਾ ਸੁੰਦਰੀ-ਮੁੰਦਰੀ ਨੂੰ ਵੀ ਕੋਈ ਯਾਦ ਨਹੀ ਕਰਦਾ।ਦਿੱਲੀ ਦੇ ਕਿੰਗਰੇ ਢਾਹੁਣ ਵਾਲੇ ਦੁੱਲੇ ਭੱਟੀ ਨੂੰ ਵੀ ਅੱਜ ਯਾਦ ਨਹੀ ਕੀਤਾ।ਲੋਕ ਨਾਇਕ ਸੀ ਦੁੱਲਾ ਭੱਟੀ ,ਅੱਕਬਰ ਦੀ ਦਿੱਲੀ ਸਰਕਾਰ ਨਾਲ ਮੱਥਾ ਲਾਇਆ , ਦਿੱਲੀ ਸਰਕਾਰ ਵਾਗੂੰ ਅੱਜ ਵੀ ਇਸਤਰੀ ਮਰਦ ਨਾ ਬਰਾਬਰੀ ਵਾਲਾ ਪਹਾੜ ਹੈ, ਦੁੱਲੇ ਭੱਟੀ ਕਿਥੇ ਗਏ।
ਸੁੰਦਰੀ-ਮੁੰਦਰੀ ਦਾ ਵਿਚਾਰਾ ਤਾ ਦੁੱਲਾ ਭੱਟੀ ਬਣ ਗਿਆ ,ਪਰ ਸਾਡੇ ਆਪਣੇ ਘਰ
ਜੰਮਈਆ ਸੁੰਦਰੀ ਅਤੇ ਮੁੰਦਰੀ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਦੁੱਲੇ ਭੱਟੀ ਦੀ ਨਹੀ, ਸਿਰਫ ਤੁਹਾਡੇ ਪਿਆਰ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ।ਆਓ ਇਸ ਲੋਹੜੀ ਨੂੰ ਸਹੀ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਹੈਪੀ ਬਣਾਈਏ।
My first attempt in Punjabi typing Bhupinder Gill
Please Comment
ਲੋਹੜੀ ਮਨਾਈ ਜਾਦੀ ਹੈ ਵੀਕਐਨਡ ਤੇ, ਵਧਾਈ ਈ ਮੇਲ ਹੰਦੀ ਹੈ।ਮੁੰਗਫਲੀ ਦੋ-ਦੋ ਪਾੳਡ ਦੇ ਪੈਕਟ ਵਿਚ ਨੌ ਨੇਮ ਕੰਪਨੀ ਵੱਲੋ ਅਮਰੀਕਾ ਤੋ ਮੰਗਵਾਈ ਜਾਦੀ ਹੈ, ਰਿਉੜੀ ਰੋਹਤਕ ਜਾ ਫਿਰ ਭਾਰਤ ਦੇ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਹਿਸੇ ਤੋ ਆਉਦੀ ਹੈ, ਪਾਥੀਆਂ ਦੀ ਥਾ ਗੈਸ ਸ਼ਟੇਸਨ ਤੋ ਲੋਗ(ਲੱਕੜ) ਖਰੀਦੇ ਜਾਦੇ ਹਾ ।ਘਰ ਦੇ ਪਿਛਲੇ ਵਿਹੜੇ (ਬੈਕ ਯਾੜ) ਲੋਹੜੀ ਚਾਈਨਾ ਦੇ ਬਣੇ ਲਾਈਟਰ ਨਾਲ ਹੀ ਬਾਲਦੇ ਹਾ।ਲੋਹੜੀ ਮਣਾਈ ਵੀ ਸਿਰਫ ਮੁੰਡਿਆ ਦੀ ਹੀ ਜਾਦੀ ਹੈ, ਅਸੀ ਅੱਕਲੋ ਵੀ ਦੇਸੀ ਹੀ ਹਾ।
ਲੋਹੜੀ,ਮੁੰਗਫਲੀ,ਰਿਉੜੀ,ਪਾਥੀ,ਲੱਕੜੀ ਸਭ ਸਬਦ ਇਸਤਰੀ ਲਿੰਗ ਹਨ,ਪਰ ਪੂਰੀ ਇਸ ਲੋਹੜੀ ‘ਚ ਇਸਤਰੀ ਨੂੰ ਦੂਰ ਕਿਉ ਰੱਖਿਆ ਜਾਦਾ ਹੈ।“ਜਿਸ ਜੰਮੇ ਰਾਜਨ “ ਵਾਲੀ ਨੂੰ ਮੰਦੇ ਬੋਲਾ ਨਾਲ ਇਸ ਲੋਹੜੀ ਤੋ ਦੂਰ ਰੱਖਦੇ ਹਾ।ਕੁਦਰਤ ਸਭ ਦੀ ਸ਼ਾਝੀ ਮੰਨੀ ਜਾਦੀ , ਪਰ ਨਿੰਮ ਦੇ ਪੱਤੇ ਵੀ ਮੁੰਡਿਆ ਵਾਲਿਆ ਦੇ ਘਰ ਦੇ ਦਰਵਾਜਿਆ ਦਾ ਹੀ ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਬਣਦੇ ਹਨ।ਦੇਸ਼ ਬਦਲ ਗਿਆ , ਸਰਕਾਰਾ ਵੀ ਬਦਲ ਗਈਆਂ , ਪਰ ਲੋਹੜੀ ਉਹੀ ਹੈ
ਲੱਕੜ ਦੇ ਮੁੱਢ ਸਭ ਬਾਲਦੇ ਹਨ, ਲੋਹੜੀ ਦਾ ਮੁੱਢ ਬੱਣਨ ਵਾਲੀਆਂ ਦੋ ਭੈਣਾ ਸੁੰਦਰੀ-ਮੁੰਦਰੀ ਨੂੰ ਵੀ ਕੋਈ ਯਾਦ ਨਹੀ ਕਰਦਾ।ਦਿੱਲੀ ਦੇ ਕਿੰਗਰੇ ਢਾਹੁਣ ਵਾਲੇ ਦੁੱਲੇ ਭੱਟੀ ਨੂੰ ਵੀ ਅੱਜ ਯਾਦ ਨਹੀ ਕੀਤਾ।ਲੋਕ ਨਾਇਕ ਸੀ ਦੁੱਲਾ ਭੱਟੀ ,ਅੱਕਬਰ ਦੀ ਦਿੱਲੀ ਸਰਕਾਰ ਨਾਲ ਮੱਥਾ ਲਾਇਆ , ਦਿੱਲੀ ਸਰਕਾਰ ਵਾਗੂੰ ਅੱਜ ਵੀ ਇਸਤਰੀ ਮਰਦ ਨਾ ਬਰਾਬਰੀ ਵਾਲਾ ਪਹਾੜ ਹੈ, ਦੁੱਲੇ ਭੱਟੀ ਕਿਥੇ ਗਏ।
ਸੁੰਦਰੀ-ਮੁੰਦਰੀ ਦਾ ਵਿਚਾਰਾ ਤਾ ਦੁੱਲਾ ਭੱਟੀ ਬਣ ਗਿਆ ,ਪਰ ਸਾਡੇ ਆਪਣੇ ਘਰ
ਜੰਮਈਆ ਸੁੰਦਰੀ ਅਤੇ ਮੁੰਦਰੀ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਦੁੱਲੇ ਭੱਟੀ ਦੀ ਨਹੀ, ਸਿਰਫ ਤੁਹਾਡੇ ਪਿਆਰ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ।ਆਓ ਇਸ ਲੋਹੜੀ ਨੂੰ ਸਹੀ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਹੈਪੀ ਬਣਾਈਏ।
My first attempt in Punjabi typing Bhupinder Gill
Please Comment
Saturday, January 9, 2010
Subscribe to:
Posts (Atom)